Tihar

Nadat het leven eerst een tijd ontregeld werd door Dashain (feestdagen ter ere van de Godin Durga) was het de afgelopen dagen tijd voor Tihar, de Nepalese versie van Diwali. Tihar is het vijfdaagse lichtjesfeest ter ere van verschillende dieren en de godin Laxmi. Laxmi, de vrouw van Vishnu, is de godin van de schoonheid, liefde maar vooral bekend als de godin van de welvaart. Haar aardse verschijningsvorm is de koe. Nadat op op de tweede dag alle honden van een tikka (stip) waren voorzien (wat mij betreft iets teveel eer aangezien ze me al weken uit mijn slaap houden en aanvallen op weg naar huis) waren op de derde dag de koeien aan de beurt.

En daar bijft het tijdens Tihar niet bij. De heilige koeienstront wordt niet alleen maar vanaf een voor de deur getekende bloem naar het huis toe gesmeerd (om Laxmi naar binnen te lokken), ook worden huizen nadat ze schoongemaakt zijn (?!?) ermee ingesmeerd. Maar waar het pas echt interessant wordt is bij de wijze waarop de mensen het hier vieren. Dagen achtereen treedt men hier voor elkaar op. Shangrila Home opende slechts een avond de poort en het was dringen. (Traditionele) dansen en het liedjes (waaronder te vaak het te saaie Tihar lied) werden ten gehore gebracht. Na het optreden haalt men opgerolde rupee briefjes uit een schotel met rijst en gaat men door naar de volgende. Onze kinderen zijn echt binnen gelopen (en de snoepwinkel aan de overkant ook)! Klinkt gezellig (en het is ook mooi met alle kaarsjes) maar je moet je voorstellen dat de meesten hun optreden kracht bijzetten met een versterker met een gigantisch vermogen, grote boxen en bij voorkeur om half 7 ' s ochtends (dit is geen grap) beginnen (nadat men eerst een kwartier door de microfoon staat te schreeuwen). Ook begint men er gewoon zo af en toe eens mee, nadat het al een tijd stil is (om half 1 ' s nachts bijvoorbeeld). Leuk, typisch Nepalees, sfeervol, maar ik ben blij dat het voorbij is!