Onderwijs!

Wat zijn hier in Nepal de verschillen tussen Government Schools en Private Schools (behalve dat je op Private Schools op leren schoenen moet lopen en op Government Schools op je slippers mag komen en dat je het toilet aan het einde van de straat kunt ruiken in plaats van op 10 meter afstand)? Ten eerste zijn Government Schools min of meer gratis . Ouders betalen een kleine fee en moeten een uniform en boeken aanschaffen. Dit is echter voor de ouders van ongeveer 1/3 van de Nepales kinderen evengoed te duur. Ik heb me laten vertellen dat je ongeveer 6 kinderen naar een Governent School kunt sturen van het geld dat je kwijt bent aan een Private School. Onze kinderen gingen voorheen naar een Government School maar het onderwijs was slecht. Van Wim begreep ik dat de docenten totaal ongeinteresseerd waren. Kinderen klaagden en zeiden ' they just don't care' . Wat leraren deden weet ik niet, maar het zou zomaar kunnen dat het neer kwam op werkelijk helemaal NIETS. Daarnaast is het niet vreemd dat docenten, buiten de vakanties om, gewoon een tijdje vrij nemen of gewoon niet op komen dagen. Met een salaris van een paar tientjes per maand verlies je misschien de drang om je een slag in de rondte te werken, maar een beetje bezieling zou toch wel handig zijn lijkt mij zo.

Wat voor beide soorten scholen geldt is dat iedere ochtend gestart wordt met een ceremonie op het plein. Kinderen zingen in rijen het volkslied, zeggen wat gebeden op en marcheren dan naar binnen. Ondertussen lopen de leraren rond en wordt er gecontroleerd of alles in orde is. Stropdasjes om, schoenen gepoetst, meiden moeten de haren in een staartje hebben en de jongens hun haar niet te lang. Als er iets niet bevalt, krijgen de kinderen een mep op hun hoofd in de hoop dat het de volgende dag beter is. Bij die uniformpjes moet je je overigens niet al te veel voorstellen. Op sommige scholen hebben ze 2 soorten uniformen om ouders te dwingen hun kinderen op z'n minst halverwege de week week iets schoons aan te trekken. Onze kinderen wassen hun kleren twee keer per week en vegen drie dagen lang snottebellen af aan hun mouw, knoeien thee op hun truien en gaan per dag minstens 30 keer van de glijbaan af (die overigens 50 centimeter voor een betonnen muur uitkomt). Bloesjes zijn slecht afgewerkt, broeken te kort en stropdasjes hangen veel te los en zitten met roestige haakjes vast om hun nek. Maar desondanks zien de kleintjes er schattig uit en de groteren stoer en waardig.

Er wordt op zowel Government als Private Schools nog gewoon geslagen. Wim en Caro klagen hierover als het is gebeurd, maar een paar dagen terug was het weer raak: Bikal had een geweldige bult op zijn hoofd want 'miss' had hem zo geslagen dat hij met zijn hoofd tegen de muur was gekomen. Reden: gum vergeten en huiswerk niet af (of zoiets).

Op Private Schools wordt onderwijs gegeven in het Engels. Vergelijk dit niet met het tweetalige onderwijs dat wij in Nederland sinds kort kennen. In de boeken van de kinderen zie ik de mooiste zinnen en wordt een behoorlijke beheersing van de Engelse taal verondersteld, maar als ik met de kids praat, merk ik helemaal niets van dat niveau! Er wordt dus weinig begrepen en zeer veel uit het hoofd geleerd. Stampen en dreunen is dagelijkse kost. Overal in Nepal zie je dan ook briefjes hangen voor'Tuition', een levendige bijles-handel waar o.a. de leraren die overdag niets uitleggen tegen betaling enige toelichting verschaffen bij hetgeen in de boekjes staat.

Een tijdje terug vond ik een Social Studies test van een van onze kinderen. Nu ben ik geen onderwijs goeroe maar de vragen waren werkelijk lachwekkend en geen van de vragen bedoeld voor het toetsen van begrip (of het moet om het toetsen van begrip van de Engelse taal gaan). Vragen als ' Wat is de gemiddelde breedte van Nepal? 190, 193, 195 of 240 km (hoe gemeen zou het zijn als het juiste antwoord 193km is!!); Waarvoor staat de afkorting SOS? Save our society, save our soul, save our sout, save our school; Who founded the Red-Cross Society....etc. Maar ook vragen als: 'Where do you live in? cave, home, jungle, school' ,of: 'Which religion do you follow? Hinduism, Buddhism, Christianity, Islam'. Ik zou als docent die antwoorden allemaal goed hebben moeten rekenen lijkt mij zo..... Overigens haal je hier een test als je 35% van het totaal aantal punten haalt, wat op zichzelf al ook al iets zegt.

Gelukkig kan het ook anders. Gisteren was ik te gast op een school waar kinderen heen gaan die via Shangrila Home een sponsor hebben maar niet in Shangrila Home wonen. De net nieuwe principal ontving mij en leidde mij rond. De school is een tijd geleden overgenomen en hij wordt nu geacht orde op zaken te stellen. Het was geweldig om te zien dat deze man (of jongen, want nog maar 25 jaar oud) ideeen had over de organisatorisch/administratieve kant van het leiden van een school, maar ook kijk had op onderwijs (zowel didactisch en pedagogisch) en de knelpunten zag als het ging om het managen van het personeel dat soms zelfs nauwelijks weet waar het mee bezig is. Daarnaast combineert hij visie met hart voor de kinderen en wil hij oprecht kansen bieden aan kinderen uit achterstandsposities. Ik kan dit project van harte aanbevelen aan iedereen die op zoek is naar een goed doel om een maandelijkse donatie aan te doen. Op de site van Shangrila Home zie je welke kinderen nog een sponsor zoeken. De kosten voor scholing zijn 15 euro per maand maar het is mogelijk om een deel van de kosten te betalen, bijvoorbeeld 5 euro per maand. Er wordt voor gezorgd dat je persoonlijk contact hebt met het kind via brieven en foto's (een beetje a la Foster Parent's / Plan Nederland maar dan zonder strijkstok).

Wat nu nog in het verschiet ligt is het bezoek aan de 'Vajra Acadamy', een project van de Nederlandse stichting Vajra en een bezoek aan ' Stichting Veldwerk' van de Nederlandse Rene Veld (een begrip hier in Kathmandu) en de school van een vriendin van een van de andere vrijwilligers maar dat schiet nog niet zo op: de superior van de principal moet nog toestemming geven en voorlopig is die te druk met personeelswisselingen en op hande zijnde stakingen. Stakingen zijn hier overigens iets anders dan in Nederland want men kent hier het fenomeen 'Banda' hetgeen betekent dat ALLES en IEDEREEN het werk neerlegt. De Maoisten zijn behoorlijk onrust aan het stoken, maar daarover later meer......