Burma

Burma, of Myanmar zoals de leiders het graag noemen, is een geweldig land. Waarom? Alles gaat goed, het wordt heel efficient bestuurd en veel is lekker overzichtelijk en praktisch geregeld. Lees maar!

Er gebeuren alleen maar goede dingen! Echt waar, je hoeft de voorpagina van krant er maar op na te slaan! Zo heeft een of andere generaal laatst een heleboel medicijnen gedoneerd aan een ziekenhuis. En een andere generaal heeft de opening bijgewoond van een middelbare school en was zeer betrokken bij de aanleg van een nieuw stuk snelweg! Het enige slechte nieuws komt uit het buitenland. Vooral uit Irak, waar de Amerikanen (maar dan iets subtieler geformuleerd) vooral burgers vermoorden.

Wat ook heel praktisch is, is dat op diezelfde voorpagina staat wat de ‘political, economic and social objectives’ zijn. Dat scheelt een heleboel nadenkwerk en hoe fijn is het om elke dag weer te lezen dat er hard wordt gewerkt aan ‘uplifting of health, fitness and education standards of the entire nation’ en dat ook ‘uplifting of dynamism of patriotic spirit’ heel belangrijk is.

Verder wordt alles gewoon lekker overzichtelijk gehouden voor de mensen. Veel boeken zijn verboden, zoals bijvoorbeeld ‘1984’ en ‘Animal Farm’ van George Orwell (die hier in de Britse tijd gestationeerd is geweest) en tijdschriften als Newsweek of Time zijn niet te krijgen. Satelliet t.v. bestaat wel, maar daar moet je wel eerst een vergunning voor aanvragen. Radio’s zijn officieel verboden maar worden gedoogd. Veel websites zijn niet toegankelijk. Tegenwoordig kun je voor ongeveer 25 dollar een sim kaart kopen. Tot voor kort was dit 1000 dollar. Ik hoop maar dat de mensen al die vrijheid aankunnen en niet massaal gaan communiceren / informele netwerkjes opzetten en vreemde ideeen gaan verspreiden!!

Wat ook handig is, is dat maar een paar mensen het voor het zeggen hebben. Dat versimpelt de besluitvorming enorm. Zo ontmoette ik iemand met een stuk land. Er was echter besloten dat dit stuk land een ‘hoger doel’ (wat overigens ook best een prive doel kan zijn geweest) moest dienen en dat hij onteigend zou worden. Uiteraard zonder schadeloosstelling. Onafhankelijke rechtspraak bestaat niet dus het is lekker doorpakken zo! Maar het kan nog beter: er gaan verhalen rond over de verkoop van hele stukken land of hele eilanden aan rijke Thai of Chinezen. Zo heeft iemand goed verdiend aan Andaman Island, wat nu min of meer Thais is en volgebouwd is met casino’s en golfbanen. Ook worden naar het schijnt hele teak bossen aan de buurlanden verkocht. Ik ga dat thuis ook eens proberen, kijken of ik de Drenthe kan verkopen aan Duitsland ofzo.

Wat bewonderenswaardig is, is dat ze heel goed de kosten laag weten te houden bij infrastructurele werken. De snelweg van Yangon naar de nieuwe hoofdstad (Naypitaw, landinwaarts omdat de oppergeneraal bang was voor een Amerikaanse invasie van Yangon) is zeer goedkoop gehouden door de inzet van dwangarbeiders. Dat er per mijl 3 mensen het niet overleefd hebben, weegt blijkbaar ruimschoots op tegen de voordelen van het inzetten van politieke gevangen die je vervolgens nauwelijks voedt en al helemaal niet beschermt tegen malaria...

Tenslotte hoeft Burma zich in de toekomst niet zo druk te maken over de uitstoot van broeikasgassen, compensatie, emissierechten etc. De energie die wordt opgewekt, wordt namelijk naar China geexporteerd waar het vervolgens in te kleine hoeveelheden weer van wordt terug gekocht. Gevolg: chronisch gebrek aan stroom en constant powercuts. De stroom die er is, gaat eerst naar de hoofdstad en de rest van het land draait dan op generators (of op kaarsjes en zaklampen).

Wat zegt dit over mijn maand in Burma? Eigenlijk helemaal niks. Als reiziger krijg je dit nauwelijks mee. Soms praat je met de juiste (=de onjuiste mensen dus) en hoor je de verhalen. Velen geven aan dat ze vooral een ‘normaal’ leven willen leiden: geld verdienen en je gezin onderhouden. Mensen houden dus min of meer bewust gewoon hun mond. Soms merk je dat iemand dondersgoed weet hoe de vork in de steel zit, soms merk je dat de propaganda machine zijn werk heeft gedaan. De jongen van het Guesthouse hield vol dat de Karen minderheid de agressor is en de ellende min of meer aan zichzelf heeft te danken. Op internationale websites lees ik (vanuit Thailand) dat de regering simpelweg ladingen granaten afvuurt en hele dorpen platbrandt.

Sommige delen van het land zitten gewoon op slot voor buitenlanders en het dichts dat ik in de buurt van zo’n gebied ben geweest, is ‘Myityikina’, een stadje in het noorden vanaf waar je in een paar dagen weer terug kunt varen naar de bewoonde wereld over de wonderschone Irriwaddy river. Onderweg stopten we een aantal keer in dorpjes waar duidelijk teveel militairen rondliepen en voelde je hoe iedereen zich gedeisd hield en min of meer in paniek raakte toen ik met mijn eigen ogen wilde zien dat het ‘private guesthouse’ toch echt bestond, maar niet mocht opereren. Het meisje dat me de weg wees kwam me ’s avonds nog speciaal opzoeken om me toe te vertrouwen dat het echt niet haar idee was om me direct naar het government-run guesthouse te sturen.

Het land heeft lange tijd behoorlijk dicht gezeten, heeft geen pin automaten en veel plaatsen zijn slecht bereikbaar (ookal moet ik toegeven dat die nieuwe snelweg de reistijd naar veel plaatsen wel aanzienlijk verkort) hetgeen tot gevolg heeft dat maar weinig toeristen het land bezoeken (vergeleken met bijvoorbeeld Thailand, Laos, Vietnam). En de mensen (de backpackers bedoel ik dan ) die je tegenkomt zijn over het algemeen oud en wijs. Oftewel: boven de 25, denken een beetje na, doen min of meer hun best om niet al te lomp over te komen en zijn niet gekomen om zich vol te gooien met bier. Bussen zijn goed en guesthouses goedkoop. Het land zelf is wonderschoon, de mensen nog niet verpest door het massatoerisme (en staren ze soms harder naar de toeristen dan andersom) en je kunt er de mooiste plekken en tempels nog helemaal voor jezelf hebben. Paradijs voor reizigers maar niet in de laatste plaats doordat authenticiteit die het land zo interessant en mooi maakt enerzijds, en vrijheid, ontwikkeling, vooruitgang en welvaart anderzijds slecht samen gaan.

Lees meer op http://www.amnesty.org/en/region/myanmar of www.burmacampaign.org.uk

De vakantie kiekjes staan op http://picasaweb.google.com/Ingrid.Grimmelikhuizen